‘మన జీవితంలో ఎంతమంది వచ్చి వెళ్లినా... మనం ఫస్ట్‌ ప్రేమించిన వారిని మాత్రం ఎప్పటికీ మర్చిపోలేము’.. అని ఓ సినిమాలో చెప్పినట్లు మొదటిసారి మనసుకు నచ్చిన వారిని అంత సులభంగా మర్చిపోలేం. వారు మన జీవితంలో ఉన్నా, లేకపోయినా వారితో గడిపిన జ్ఞాపకాలు మాత్రం మనసులో పదిలంగా ఉంటాయి.

పెళ్లైన మహిళలు అమ్మతనం కోసం పరితపిస్తుంటారు. ఈ క్రమంలో పిల్లల కోసం ప్లాన్‌ చేసుకొని సహజసిద్ధంగానే గర్భం ధరించేవారు కొందరైతే, వివిధ రకాల ప్రెగ్నెన్సీ ట్రీట్‌మెంట్స్‌ తీసుకొని అమ్మతనంలోకి అడుగుపెట్టేవారు మరికొందరుంటారు. కానీ తాను మాత్రం శారీరకంగా ఓ అరుదైన సమస్యతో బాధపడుతున్నా గర్భం ధరించానంటోంది ఓ అమ్మాయి.

అబ్బాయి రూపవంతుడు.. గుణవంతుడు.. పైగా తన కాళ్ల మీద తాను నిలబడ్డాడు.. ఇలాంటి లక్షణాలు ఉంటే చాలు.. ఆడపిల్లల తల్లిదండ్రులు ఇలాంటి వ్యక్తి మా ఇంటి అల్లుడైతే బాగుంటుందని అనుకోకుండా ఉండలేరు. అయితే 'అలా గొప్పగా ప్రవర్తించే ముసుగు వెనక ఆధిపత్య ధోరణితో.. మాటలతో హింసించే అహంకారులు కూడా ఉంటారు జాగ్రత్త!' అంటోంది ఓ అమ్మాయి. ఇంతకీ తన కథేంటో తెలుసుకుందామా..

ప్రపంచమంతటా కరోనా వ్యాక్సినేషన్‌ ప్రక్రియ కొనసాగుతున్నప్పటికీ వైరస్‌ మాత్రం శాంతించడం లేదు. ‘స్ట్రెయిన్‌’, ‘వేరియంట్‌’, ‘మ్యుటేషన్‌’ అంటూ కొత్త రకం పేర్లతో లక్షలాది మందిని తమ బాధితులుగా మార్చుకుంటోంది. ఇక మన దేశంలోనూ తగ్గినట్లే తగ్గి మళ్లీ పంజా విసురుతోందీ మహమ్మారి. గత కొన్ని రోజులుగా భారీగా పెరుగుతున్న కరోనా కేసులే దీనికి ప్రత్యక్ష నిదర్శనం. ఇదే సమయంలో కొత్త కేసుల కంటే రికవరీలు తగ్గుతుండడం.. కరోనా ఇంకా మన మధ్యనే ఉందన్న విషయాన్ని స్పష్టం చేస్తోంది. ఈ క్రమంలో కొవిడ్‌ లేదనుకొని నిర్లక్ష్యంగా వ్యవహరిస్తోన్న వాళ్లందరినీ అలర్ట్‌ చేయడానికి తన కరోనా కథను పంచుకోవడానికి మన ముందుకొచ్చింది దిల్లీకి చెందిన ఓ మహిళ. వ్యాక్సిన్‌ వచ్చినా అది మన దాకా రావడానికి సమయం పడుతుంది కాబట్టి అప్పటిదాకానైనా కనీస జాగ్రత్తలు పాటించాలంటూ అందరినీ వేడుకుంటూ తన కొవిడ్‌ అనుభవాలను ఇలా నెమరువేసుకుంది.

ఆమెకు చిన్న వయసులోనే పెళ్లైంది.. ఏడాది తిరక్కముందే అమ్మయింది.. భర్త, కొడుకుతో హాయిగా సాగిపోతోన్న ఆమె జీవితాన్ని చూసి విధికి అసూయ కలిగినట్లుంది. అందుకే తన భర్తను తన నుంచి, ఈ లోకం నుంచి శాశ్వతంగా దూరం చేసింది. ఇక అప్పట్నుంచి ఆమెకు కష్టాలు మొదలయ్యాయి.. దీనికి తోడు ప్రేమ పేరుతో మరో వ్యక్తి వేధింపులు, అతనితో పెళ్లికి నిరాకరించడంతో యాసిడ్‌ దాడికి కూడా గురైందామె. సుమారు ఆరేళ్లుగా తన శారీరక, మానసిక బాధను పంటి బిగువన భరిస్తూ ఎన్నో కష్టాలకోర్చిన ఆమె.. తనలాంటి వారిలో చైతన్యం నింపేందుకు ఓ చక్కటి నిర్ణయం తీసుకుంది.. యాసిడ్‌ దాడికి గురైనంత మాత్రాన సమాజం మాలాంటి వారిని వెలివేయాల్సిన అవసరం లేదని, మేం తలచుకుంటే ఏదైనా సాధించగలం, నలుగురికీ ఆదర్శంగా నిలవగలం అంటోన్న ఆమె ఎవరు? ఆమె తన ఆశయం గురించి ఏం చెప్పాలనుకుంటోంది? తెలుసుకుందాం రండి...

ప్రస్తుతం సమాజం చాలావరకూ మారింది. ఎక్కువ శాతం మంది తల్లిదండ్రులు పిల్లలను సమానంగానే చూస్తున్నారు. అమ్మాయిలను పెద్ద చదువులు చదివిస్తున్నారు. వారిని ఉన్నత స్థానాల్లో చూడాలని కోరుకుంటున్నారు. అయితే ఎక్కడికెళ్లినా ఎదురయ్యే తోడేళ్లు ఈ కలను సాకారం కానీయకుండా అడ్డుకుంటున్నాయి. అలాంటి ఓ మృగం బారిన పడినా.. దాన్ని తట్టుకొని మరీ ఉన్నత స్థానానికి చేరిందో అమ్మాయి. అయితే ఆ వ్యక్తిని అలాగే వదిలేయకుండా ఉండాల్సిందని బాధపడుతోంది. మరి, ఆ అమ్మాయి మనోగతమేంటో మనమూ తెలుసుకుందాం రండి..

‘హమ్మయ్య.. మన జీవితంలోనే అత్యంత గడ్డు ఏడాది ముగింపు దశకు చేరుకుంది.. వైరస్‌ కూడా నెమ్మదిగా కనుమరుగవుతోంది.. కొత్త ఏడాదైనా సంతోషంగా మొదలుపెడదాం..’ ప్రస్తుతం మనలో చాలామంది ఆలోచనలు ఇలాగే ఉన్నాయి. నూతన సంవత్సరం సంతోషంగా ప్రారంభించాలనుకోవడం మంచిదే కానీ.. వైరస్‌ కనుమరుగవుతుందన్న నిర్లక్ష్యం మాత్రం అస్సలు పనికి రాదంటోంది కేరళకు చెందిన ఓ మహిళ. నిండు గర్భంతో అమ్మయ్యే అపురూప క్షణం కోసం ఆనందంగా ఎదురుచూస్తోన్న ఆమెకు డెలివరీకి వారం రోజులుందనగా వైరస్‌ సోకడంతో తీవ్ర ఇబ్బందులు పడింది. గర్భిణుల్లో వైరస్‌ ప్రభావం తక్కువగా ఉందనుకోవడానికి లేదని, ఎందుకంటే ఈ మహమ్మారి కారణంగా తను జీవితంలోనే అత్యంత గడ్డు పరిస్థితుల్ని ఎదుర్కోవాల్సి వచ్చిందని చెబుతోంది. వైరస్‌కు వ్యాక్సిన్‌ వచ్చేంత వరకు ఏమాత్రం నిర్లక్ష్యం వహించినా ఒక్కరి వల్ల అందరూ నష్టపోవాల్సి వస్తుందని అంటోన్న ఆమె తన కొవిడ్‌ అనుభవాలను ఇలా పంచుకుంది.

నమస్తే మేడమ్.. నాకు పెళ్త్లె 3 సంవత్సరాలైంది. ఒక పాప కూడా ఉంది. నా భర్తే నాకు పెద్ద సమస్య. తను బాధ్యత లేని వ్యక్తి. ఉద్యోగం చేయడం అంటే తనకు చాలా చిరాకు.. కష్టపడి పని చేయాలంటే ఏదో బాధగా, భారంగా ఫీలవుతాడు. జాబ్‌కి ఒక రోజు వెళ్లాడంటే 4 రోజులు మానేస్తాడు. ఎంతసేపూ కష్టపడకుండా, సులభంగా డబ్బులు రావాలనుకుంటాడు. తనకు తల్లి మీద కానీ, తండ్రి మీద కానీ గౌరవం లేదు. ఆత్మన్యూనతా భావం చాలా ఎక్కువ. తన కంటే

ఎయిడ్స్.. నిరోధక మార్గాలు తప్ప పూర్తిస్థాయి చికిత్స లేని వ్యాధి. సాధారణంగా ఈ వ్యాధి సోకిందని తెలిస్తే చాలు.. వారు తప్పు చేశారు కాబట్టే ఆ వ్యాధి వచ్చిందని చుట్టుపక్కల ఉన్న వారు బలంగా నమ్ముతారు. ఈ క్రమంలో బాధితులను వారి మాటలతో మానసికంగానూ హింసిస్తారు. ఓ మహిళ తాను ఎలాంటి తప్పు చేయకపోయినా ఈ మహమ్మారి బారిన పడి ఒకానొక దశలో జీవితాన్ని ముగించేసుకోవాలనుకుంది.. కానీ ఆమెకు వచ్చిన ఓ ఆలోచన ఆ నిర్ణయాన్ని మార్చేసింది. అంతేకాదు.. ఈ సమాజంలో ఆమె ఎదుర్కొన్న మాటల ఈటెలు, బాధాకరమైన సంఘటనలు.. తనని మానసికంగా మరింత బలంగా తీర్చిదిద్దాయి.. దాంతో ఆమె ఎయిడ్స్‌పై పోరాడడమే కాదు.. చుట్టుపక్కల వారికీ అవగాహన కల్పిస్తూ తోటి వ్యాధిగ్రస్తులకు అండగానూ నిలుస్తోంది. అసలేం జరిగిందో ఆమె మాటల్లోనే విందాం రండి.. నమస్కారం.

ఆ అమ్మాయిది రాజమండ్రి. ఉద్యోగరీత్యా హైదరాబాద్‌లో ఉంటోంది. సామాజిక మాధ్యమాల్లో చాలా యాక్టివ్. అలాగని ఎవరితోనూ అంత త్వరగా మాట కలిపే మనస్తత్వం కాదు.. అయినా సరే.. ఓ డేటింగ్ యాప్‌లో ఒకతని ఫొటో చూసి ఇష్టపడింది. అతనితో స్నేహం చేయడం ప్రారంభించింది. ఆ స్నేహం ప్రేమగా మారి పరిణయం దిశగా అడుగులు వేసే వేళ తాను మోసపోయానని గ్రహించింది. ఇప్పుడు కుమిలిపోతోంది.. ఇంతకీ ఎవరా అమ్మాయి? అసలు ఏం జరిగింది? హాయిగా సాగిపోతున్న ప్రేమ ప్రయాణంలో ఉన్నట్టుండి ఏం జరిగింది?? తెలియాలంటే ఇది చదవాల్సిందే..

‘పుట్టుకతోనే తల్లిని పొట్టన పెట్టుకుంది’ అనే అపవాదును మూటగట్టుకుందామె! తల్లి లేని తన బాగోగులు చూడాల్సిన తండ్రి రెండో పెళ్లి చేసుకోవడంతో అమ్మమ్మ దగ్గరే పెరిగింది. ఈ క్రమంలో ఎన్నో సవాళ్లను ఎదుర్కొంటూ పీజీ పూర్తి చేసింది. ఇలా అడుగడుగునా కష్టాలే పరిచయమైన ఆమెకు.. మహేష్ ఓ వెలుగు రేఖలా కనిపించాడు. అతడిని వలచింది.. అతనూ ఆమెను ఇష్టపడ్డాడు. పెద్దల అంగీకారంతో ఒక్కటయ్యారు. ఓ వీర జవాను భార్యగా గర్వపడుతూనే.. విధి నిర్వహణలో తన భర్తకేమీ కాకూడదని వెయ్యి దేవుళ్లకు మొక్కిందామె. అలా మూడేళ్ల పాటు అన్యోన్యంగా సాగిన వారి జీవితంలో అనుకోని ఉపద్రవం.. తన భర్త వీర మరణం! మరికొన్ని రోజుల్లో వస్తాను.. నిన్ను తీసుకెళ్తాను.. అని బాస చేసిన భర్త దేశం కోసం ప్రాణాలర్పించినందుకు గర్వపడుతున్నా.. అతను లేని నా జీవితం శూన్యమంటూ, ఆ లోటు ఎప్పటికీ పూడ్చలేనిదంటూ కంటికి ధారగా విలపిస్తోంది. ఆ వీర జవాను భార్య కన్నీటి గాథే ఇది!

కరోనా దూకుడుకు కళ్లెం వేయాలంటే దాని అంతు చూసే వ్యాక్సిన్‌ రావాలి. మరి, అది ఎప్పుడు వస్తుందో తెలియదు.. అంతదాకా అన్ని పనులూ ఆపుకొని ఇంట్లో కూర్చుందామంటే కుదరదు. అందుకే కరోనాతో సహవాసం చేయడానికే అలవాటు పడిపోయారంతా! అయితే అటు గృహిణులు, ఇటు ఇంటి నుంచి పనిచేసే మహిళలు వైరస్‌ ముప్పు ఉందని తెలిసినా కొన్ని అత్యవసర పరిస్థితుల్లో బయటికి వెళ్లాల్సి రావచ్చు. అలా అనుకోకుండా తాను చేసిన ప్రయాణం వల్ల కరోనా బారిన పడ్డానంటోంది హైదరాబాద్‌కి చెందిన నీరజ. అన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకున్నా ముప్పు ఎటు నుంచి ముంచుకొస్తుందో చెప్పలేమని ఓవైపు అందరినీ అలర్ట్‌ చేస్తూనే.. మరో వైపు వైరస్‌ సోకిందని ఆందోళన చెందకుండా ఆత్మవిశ్వాసాన్నే ఆయుధంగా మలచుకుంటే కరోనా మహమ్మారిని జయించవచ్చనడానికి తననే ఉదాహరణగా చూపుతోందామె. ఈ క్రమంలోనే తాను కరోనాపై గెలిచిన తీరును, తన అనుభవాలను మనందరితో ఇలా పంచుకుంది.

రెండు చేతులు కలిస్తే స్నేహం. రెండు మనసులు కలిస్తే ప్రేమ. అలా చిన్నతనంలోనే ఒకబ్బాయి, ఒకమ్మాయి మనసులు కలుసుకున్నాయి. సినిమాలు, షికార్లు లేకపోయినా, ఒకరినొకరు ప్రేమిస్తున్నట్లు చెప్పుకోకపోయినా విడిపోలేనంతగా వారి మనసులు పెనవేసుకున్నాయి. అయితే విధి ఆడిన వింత నాటకంలో ఆ జంట విడిపోవాల్సి వచ్చింది. ఎవరిదా జంట? అసలు ఎందుకు విడిపోయింది? తర్వాత ఏమైంది?? ఇవన్నీ తెలుసుకోవాలంటే ఇది చదవాల్సిందే..

ఆడపిల్లకు అంతంత పెద్ద పెద్ద చదువులెందుకన్నారంతా! అయినా ఆ మాటలు ఆమె చెవికెక్కించుకోలేదు. కారణం ఆమెకు చదువంటే ప్రాణం. వయసొచ్చింది కదా పెళ్లి చేయమని బంధువులు పోరు పెట్టారు.. అయినా తన పూర్తి ధ్యాసను కెరీర్ పైనే ఉంచిందామె. ఇలా ఆమె సంకల్ప బలానికి తల్లిదండ్రుల ప్రోత్సాహం కూడా తోడవడంతో ఉన్నత విద్యనభ్యసించి విదేశాల్లో ఉద్యోగం సంపాదించింది. తాను కోరుకున్న కెరీర్, చక్కటి జీతం.. రెండేళ్లు స్వేచ్ఛగా, సంతోషంగా జీవించింది. అక్కడే తనకు నచ్చిన అబ్బాయిని ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకుంది. జీవితం సుఖంగా సాగుతోంది.. పిల్లలు పుడితే ఆ సంతోషం రెట్టింపవుతుందనుకుందా జంట. కానీ అంతలోనే మెనోపాజ్‌ రూపంలో ఆమెకు అనుకోని ఉపద్రవం ఎదురైంది. అప్పటికి ఆమె వయసు కేవలం ముప్ఫై అంటే ముప్ఫై ఏళ్లే! ‘ఇంత చిన్న వయసులోనే ఏంటి నాకీ కష్టం’ అని పిల్లల కోసం పరితపించిపోయింది. ఓ బిడ్డకు జన్మనిచ్చి మాతృత్వ మాధురిమలను ఆస్వాదించలేకపోయానే అని బాధపడింది.అన్ని దారులూ మూసుకుపోవడంతో ఇక చేసేది లేక ఓ పిల్లాడిని దత్తత తీసుకుందామె. అకాలంలో వచ్చిన మెనోపాజ్.. తల్లిని కావాలన్న తన కలను ఎలా కల్లలు చేసిందో పంచుకోవడానికి ఇలా మన ముందుకొచ్చింది.

అసలే ఆర్థికంగా కష్టాల్లో ఉందామె.. దానికి తోడు కరోనా ప్రతికూల పరిస్థితులు ఆమెకున్న ఉద్యోగాన్ని లాగేసుకొని ఆమెను మరింత ఇబ్బందుల్లోకి నెట్టాయి. అయినా ఉద్యోగ ప్రయత్నాలు మానుకోలేదామె. తన పనితనం, ప్రతిభకు మెచ్చి ఓ కంపెనీ ఆమెకు ఉద్యోగమిచ్చింది.. అందులోనూ కరోనా కారణంగా ఇంటి నుంచే పని చేయమనే ఆఫర్‌ కూడా ఇచ్చింది. ‘నా అదృష్టమో, దేవుడి దయో గానీ.. ఉద్యోగమైతే వచ్చింది’ అని సంబరపడిపోయిందామె. ఇక తన కష్టాలు తీరిపోయినట్లే అనుకుంది.. కానీ అప్పట్నుంచి ఆ కష్టాలకు మించిన నరకం అనుభవిస్తానని ఊహించలేదామె. మరి, ఉద్యోగం చేద్దామంటే రోజూ వేధింపులే, మానేద్దామంటే మానేయలేని పరిస్థితి.. అంటూ తనకెదురైన చేదు అనుభవాలను మనతో పంచుకోవడానికి ఇలా మన ముందుకొచ్చింది.

వారిద్దరూ ఒకే కంపెనీలో పని చేస్తున్నారు. ఉండే ప్రదేశాలు, ఆఫీస్‌ సమయాలు కూడా ఒకటే కావడంతో రోజూ కారులో కలిసే ఆఫీస్‌కి వచ్చి వెళ్తుంటారు. కరోనా కారణంగా బయట తగిన రవాణా సౌకర్యాలు కూడా లేకపోవడంతో ‘హమ్మయ్య.. నాకు నా కొలీగ్‌ కారైనా ఉంది.. ఈ సౌకర్యం కూడా లేక తిప్పలు పడే వారు ఎందరో!’ అంటూ సంతోషించిందా అమ్మాయి. కానీ ఆ సంతోషం అంతలోనే ఆవిరవుతుందని, తాను సౌకర్యం అనుకున్న ఆ కారే తన పాలిట కామ పాశమవుతుందని ఊహించలేదా యువతి. ఒక తోబుట్టువుగా తాను నమ్మిన వ్యక్తే తన కోరిక తీర్చమంటూ అడిగే సరికి జీర్ణించుకోలేకపోయిందామె. ఇక ఈ ఘోరాన్ని ఆపే ప్రయత్నంలో తీవ్ర గాయాలై ఆస్పత్రి పాలైంది మరో మహిళ. ఇలాంటి అయోమయ పరిస్థితుల్లో తనకు జరిగిన అన్యాయానికి కుంగిపోవాలో, తన వల్ల సాటి మహిళ కోరి కష్టాలు కొని తెచ్చుకుందని బాధపడాలో తెలియని అయోమయంలో ఆ చేదు జ్ఞాపకాన్ని పంచుకోవడానికి ఇలా మన ముందుకొచ్చింది.

అమ్మతనమే అతివల జీవితాన్ని సంపూర్ణం చేస్తుంది. అలాంటి అద్భుతమైన భావనకు ఆదిలోనే అడ్డుకట్ట వేస్తున్నాయి స్త్రీ ప్రత్యుత్పత్తి వ్యవస్థపై ప్రభావం చూపే పలు సమస్యలు. అందులో పీసీఓఎస్‌ కూడా ఒకటి. ‘నాకు పీసీఓఎస్‌ ఉంది.. నేను ఈ జన్మలో అమ్మను కాలేనేమో! ఆ మధురానుభూతిని అనుభవించలేనేమో!’ అంటూ లోలోపలే కుమిలిపోతుంటారు కొందరు మహిళలు. దీనికి తోడు ‘ఈ సమస్య ఉంటే పిల్లలు పుట్టడం కల్లే.. ఇక నువ్వు జీవితాంతం గొడ్రాలుగా మిగిలిపోవాల్సిందే’ అంటూ చుట్టూ ఉన్న వాళ్లు అనే సూటిపోటి మాటలతో ఆ ఉన్న కాస్త ఆశ కూడా ఆవిరైపోతుంది.

చక్కగా చదువుకొంటూ.. ఆడుతూ పాడుతూ హుషారుగా ఉండే అమ్మాయి.. 12 ఏళ్ల వయసులో కిడ్నాప్‌కు గురైంది. తానెక్కడున్నానో తెలియని పరిస్థితుల్లో కొన్నేళ్ల పాటు కాలం గడిపింది. గాలి చొరబడని గదుల్లో, ముక్కుపుటాలదిరిపోయే వాసనల మధ్య కాలం వెళ్లదీసింది. వ్యభిచార గృహంలో ఎందరి చేతుల్లోనో అత్యాచారానికి గురైంది. కన్నవారికి దూరమై పుట్టెడు కష్టాలనుభవించిన ఆ చిన్నారి ఈ రొంపి నుంచి బయటపడి అమ్మానాన్న దగ్గరికి వెళ్లాలని, వారి ప్రేమలో తడిసిముద్దవ్వాలని కోరుకొంది. కొంతకాలానికి ఆ నరక కూపం నుంచి బయటపడింది. కానీ విధి చిత్రమైంది. తల్లిదండ్రులను ఆమెకు దూరం చేసింది. ఆ బాధ నుంచి తేరుకొన్న ఆమె చదువుకొని ప్రస్తుతం ఉపాధ్యాయురాలిగా పనిచేస్తోంది. తన గతం తెలిసిన ఓ అబ్బాయితో జీవితం పంచుకోవాలో వద్దో సతమతమవుతూ, బాధాకరమైన తన జీవిత గాధను ఇలా పంచుకుంటోంది..