ప్రస్తుతం సమాజం చాలావరకూ మారింది. ఎక్కువ శాతం మంది తల్లిదండ్రులు పిల్లలను సమానంగానే చూస్తున్నారు. అమ్మాయిలను పెద్ద చదువులు చదివిస్తున్నారు. వారిని ఉన్నత స్థానాల్లో చూడాలని కోరుకుంటున్నారు. అయితే ఎక్కడికెళ్లినా ఎదురయ్యే తోడేళ్లు ఈ కలను సాకారం కానీయకుండా అడ్డుకుంటున్నాయి. అలాంటి ఓ మృగం బారిన పడినా.. దాన్ని తట్టుకొని మరీ ఉన్నత స్థానానికి చేరిందో అమ్మాయి. అయితే ఆ వ్యక్తిని అలాగే వదిలేయకుండా ఉండాల్సిందని బాధపడుతోంది. మరి, ఆ అమ్మాయి మనోగతమేంటో మనమూ తెలుసుకుందాం రండి..

‘హమ్మయ్య.. మన జీవితంలోనే అత్యంత గడ్డు ఏడాది ముగింపు దశకు చేరుకుంది.. వైరస్‌ కూడా నెమ్మదిగా కనుమరుగవుతోంది.. కొత్త ఏడాదైనా సంతోషంగా మొదలుపెడదాం..’ ప్రస్తుతం మనలో చాలామంది ఆలోచనలు ఇలాగే ఉన్నాయి. నూతన సంవత్సరం సంతోషంగా ప్రారంభించాలనుకోవడం మంచిదే కానీ.. వైరస్‌ కనుమరుగవుతుందన్న నిర్లక్ష్యం మాత్రం అస్సలు పనికి రాదంటోంది కేరళకు చెందిన ఓ మహిళ. నిండు గర్భంతో అమ్మయ్యే అపురూప క్షణం కోసం ఆనందంగా ఎదురుచూస్తోన్న ఆమెకు డెలివరీకి వారం రోజులుందనగా వైరస్‌ సోకడంతో తీవ్ర ఇబ్బందులు పడింది. గర్భిణుల్లో వైరస్‌ ప్రభావం తక్కువగా ఉందనుకోవడానికి లేదని, ఎందుకంటే ఈ మహమ్మారి కారణంగా తను జీవితంలోనే అత్యంత గడ్డు పరిస్థితుల్ని ఎదుర్కోవాల్సి వచ్చిందని చెబుతోంది. వైరస్‌కు వ్యాక్సిన్‌ వచ్చేంత వరకు ఏమాత్రం నిర్లక్ష్యం వహించినా ఒక్కరి వల్ల అందరూ నష్టపోవాల్సి వస్తుందని అంటోన్న ఆమె తన కొవిడ్‌ అనుభవాలను ఇలా పంచుకుంది.

నమస్తే మేడమ్.. నాకు పెళ్త్లె 3 సంవత్సరాలైంది. ఒక పాప కూడా ఉంది. నా భర్తే నాకు పెద్ద సమస్య. తను బాధ్యత లేని వ్యక్తి. ఉద్యోగం చేయడం అంటే తనకు చాలా చిరాకు.. కష్టపడి పని చేయాలంటే ఏదో బాధగా, భారంగా ఫీలవుతాడు. జాబ్‌కి ఒక రోజు వెళ్లాడంటే 4 రోజులు మానేస్తాడు. ఎంతసేపూ కష్టపడకుండా, సులభంగా డబ్బులు రావాలనుకుంటాడు. తనకు తల్లి మీద కానీ, తండ్రి మీద కానీ గౌరవం లేదు. ఆత్మన్యూనతా భావం చాలా ఎక్కువ. తన కంటే

ఎయిడ్స్.. నిరోధక మార్గాలు తప్ప పూర్తిస్థాయి చికిత్స లేని వ్యాధి. సాధారణంగా ఈ వ్యాధి సోకిందని తెలిస్తే చాలు.. వారు తప్పు చేశారు కాబట్టే ఆ వ్యాధి వచ్చిందని చుట్టుపక్కల ఉన్న వారు బలంగా నమ్ముతారు. ఈ క్రమంలో బాధితులను వారి మాటలతో మానసికంగానూ హింసిస్తారు. ఓ మహిళ తాను ఎలాంటి తప్పు చేయకపోయినా ఈ మహమ్మారి బారిన పడి ఒకానొక దశలో జీవితాన్ని ముగించేసుకోవాలనుకుంది.. కానీ ఆమెకు వచ్చిన ఓ ఆలోచన ఆ నిర్ణయాన్ని మార్చేసింది. అంతేకాదు.. ఈ సమాజంలో ఆమె ఎదుర్కొన్న మాటల ఈటెలు, బాధాకరమైన సంఘటనలు.. తనని మానసికంగా మరింత బలంగా తీర్చిదిద్దాయి.. దాంతో ఆమె ఎయిడ్స్‌పై పోరాడడమే కాదు.. చుట్టుపక్కల వారికీ అవగాహన కల్పిస్తూ తోటి వ్యాధిగ్రస్తులకు అండగానూ నిలుస్తోంది. అసలేం జరిగిందో ఆమె మాటల్లోనే విందాం రండి.. నమస్కారం.

ఆ అమ్మాయిది రాజమండ్రి. ఉద్యోగరీత్యా హైదరాబాద్‌లో ఉంటోంది. సామాజిక మాధ్యమాల్లో చాలా యాక్టివ్. అలాగని ఎవరితోనూ అంత త్వరగా మాట కలిపే మనస్తత్వం కాదు.. అయినా సరే.. ఓ డేటింగ్ యాప్‌లో ఒకతని ఫొటో చూసి ఇష్టపడింది. అతనితో స్నేహం చేయడం ప్రారంభించింది. ఆ స్నేహం ప్రేమగా మారి పరిణయం దిశగా అడుగులు వేసే వేళ తాను మోసపోయానని గ్రహించింది. ఇప్పుడు కుమిలిపోతోంది.. ఇంతకీ ఎవరా అమ్మాయి? అసలు ఏం జరిగింది? హాయిగా సాగిపోతున్న ప్రేమ ప్రయాణంలో ఉన్నట్టుండి ఏం జరిగింది?? తెలియాలంటే ఇది చదవాల్సిందే..

‘పుట్టుకతోనే తల్లిని పొట్టన పెట్టుకుంది’ అనే అపవాదును మూటగట్టుకుందామె! తల్లి లేని తన బాగోగులు చూడాల్సిన తండ్రి రెండో పెళ్లి చేసుకోవడంతో అమ్మమ్మ దగ్గరే పెరిగింది. ఈ క్రమంలో ఎన్నో సవాళ్లను ఎదుర్కొంటూ పీజీ పూర్తి చేసింది. ఇలా అడుగడుగునా కష్టాలే పరిచయమైన ఆమెకు.. మహేష్ ఓ వెలుగు రేఖలా కనిపించాడు. అతడిని వలచింది.. అతనూ ఆమెను ఇష్టపడ్డాడు. పెద్దల అంగీకారంతో ఒక్కటయ్యారు. ఓ వీర జవాను భార్యగా గర్వపడుతూనే.. విధి నిర్వహణలో తన భర్తకేమీ కాకూడదని వెయ్యి దేవుళ్లకు మొక్కిందామె. అలా మూడేళ్ల పాటు అన్యోన్యంగా సాగిన వారి జీవితంలో అనుకోని ఉపద్రవం.. తన భర్త వీర మరణం! మరికొన్ని రోజుల్లో వస్తాను.. నిన్ను తీసుకెళ్తాను.. అని బాస చేసిన భర్త దేశం కోసం ప్రాణాలర్పించినందుకు గర్వపడుతున్నా.. అతను లేని నా జీవితం శూన్యమంటూ, ఆ లోటు ఎప్పటికీ పూడ్చలేనిదంటూ కంటికి ధారగా విలపిస్తోంది. ఆ వీర జవాను భార్య కన్నీటి గాథే ఇది!

కరోనా దూకుడుకు కళ్లెం వేయాలంటే దాని అంతు చూసే వ్యాక్సిన్‌ రావాలి. మరి, అది ఎప్పుడు వస్తుందో తెలియదు.. అంతదాకా అన్ని పనులూ ఆపుకొని ఇంట్లో కూర్చుందామంటే కుదరదు. అందుకే కరోనాతో సహవాసం చేయడానికే అలవాటు పడిపోయారంతా! అయితే అటు గృహిణులు, ఇటు ఇంటి నుంచి పనిచేసే మహిళలు వైరస్‌ ముప్పు ఉందని తెలిసినా కొన్ని అత్యవసర పరిస్థితుల్లో బయటికి వెళ్లాల్సి రావచ్చు. అలా అనుకోకుండా తాను చేసిన ప్రయాణం వల్ల కరోనా బారిన పడ్డానంటోంది హైదరాబాద్‌కి చెందిన నీరజ. అన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకున్నా ముప్పు ఎటు నుంచి ముంచుకొస్తుందో చెప్పలేమని ఓవైపు అందరినీ అలర్ట్‌ చేస్తూనే.. మరో వైపు వైరస్‌ సోకిందని ఆందోళన చెందకుండా ఆత్మవిశ్వాసాన్నే ఆయుధంగా మలచుకుంటే కరోనా మహమ్మారిని జయించవచ్చనడానికి తననే ఉదాహరణగా చూపుతోందామె. ఈ క్రమంలోనే తాను కరోనాపై గెలిచిన తీరును, తన అనుభవాలను మనందరితో ఇలా పంచుకుంది.

రెండు చేతులు కలిస్తే స్నేహం. రెండు మనసులు కలిస్తే ప్రేమ. అలా చిన్నతనంలోనే ఒకబ్బాయి, ఒకమ్మాయి మనసులు కలుసుకున్నాయి. సినిమాలు, షికార్లు లేకపోయినా, ఒకరినొకరు ప్రేమిస్తున్నట్లు చెప్పుకోకపోయినా విడిపోలేనంతగా వారి మనసులు పెనవేసుకున్నాయి. అయితే విధి ఆడిన వింత నాటకంలో ఆ జంట విడిపోవాల్సి వచ్చింది. ఎవరిదా జంట? అసలు ఎందుకు విడిపోయింది? తర్వాత ఏమైంది?? ఇవన్నీ తెలుసుకోవాలంటే ఇది చదవాల్సిందే..

ఆడపిల్లకు అంతంత పెద్ద పెద్ద చదువులెందుకన్నారంతా! అయినా ఆ మాటలు ఆమె చెవికెక్కించుకోలేదు. కారణం ఆమెకు చదువంటే ప్రాణం. వయసొచ్చింది కదా పెళ్లి చేయమని బంధువులు పోరు పెట్టారు.. అయినా తన పూర్తి ధ్యాసను కెరీర్ పైనే ఉంచిందామె. ఇలా ఆమె సంకల్ప బలానికి తల్లిదండ్రుల ప్రోత్సాహం కూడా తోడవడంతో ఉన్నత విద్యనభ్యసించి విదేశాల్లో ఉద్యోగం సంపాదించింది. తాను కోరుకున్న కెరీర్, చక్కటి జీతం.. రెండేళ్లు స్వేచ్ఛగా, సంతోషంగా జీవించింది. అక్కడే తనకు నచ్చిన అబ్బాయిని ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకుంది. జీవితం సుఖంగా సాగుతోంది.. పిల్లలు పుడితే ఆ సంతోషం రెట్టింపవుతుందనుకుందా జంట. కానీ అంతలోనే మెనోపాజ్‌ రూపంలో ఆమెకు అనుకోని ఉపద్రవం ఎదురైంది. అప్పటికి ఆమె వయసు కేవలం ముప్ఫై అంటే ముప్ఫై ఏళ్లే! ‘ఇంత చిన్న వయసులోనే ఏంటి నాకీ కష్టం’ అని పిల్లల కోసం పరితపించిపోయింది. ఓ బిడ్డకు జన్మనిచ్చి మాతృత్వ మాధురిమలను ఆస్వాదించలేకపోయానే అని బాధపడింది.అన్ని దారులూ మూసుకుపోవడంతో ఇక చేసేది లేక ఓ పిల్లాడిని దత్తత తీసుకుందామె. అకాలంలో వచ్చిన మెనోపాజ్.. తల్లిని కావాలన్న తన కలను ఎలా కల్లలు చేసిందో పంచుకోవడానికి ఇలా మన ముందుకొచ్చింది.

అసలే ఆర్థికంగా కష్టాల్లో ఉందామె.. దానికి తోడు కరోనా ప్రతికూల పరిస్థితులు ఆమెకున్న ఉద్యోగాన్ని లాగేసుకొని ఆమెను మరింత ఇబ్బందుల్లోకి నెట్టాయి. అయినా ఉద్యోగ ప్రయత్నాలు మానుకోలేదామె. తన పనితనం, ప్రతిభకు మెచ్చి ఓ కంపెనీ ఆమెకు ఉద్యోగమిచ్చింది.. అందులోనూ కరోనా కారణంగా ఇంటి నుంచే పని చేయమనే ఆఫర్‌ కూడా ఇచ్చింది. ‘నా అదృష్టమో, దేవుడి దయో గానీ.. ఉద్యోగమైతే వచ్చింది’ అని సంబరపడిపోయిందామె. ఇక తన కష్టాలు తీరిపోయినట్లే అనుకుంది.. కానీ అప్పట్నుంచి ఆ కష్టాలకు మించిన నరకం అనుభవిస్తానని ఊహించలేదామె. మరి, ఉద్యోగం చేద్దామంటే రోజూ వేధింపులే, మానేద్దామంటే మానేయలేని పరిస్థితి.. అంటూ తనకెదురైన చేదు అనుభవాలను మనతో పంచుకోవడానికి ఇలా మన ముందుకొచ్చింది.

వారిద్దరూ ఒకే కంపెనీలో పని చేస్తున్నారు. ఉండే ప్రదేశాలు, ఆఫీస్‌ సమయాలు కూడా ఒకటే కావడంతో రోజూ కారులో కలిసే ఆఫీస్‌కి వచ్చి వెళ్తుంటారు. కరోనా కారణంగా బయట తగిన రవాణా సౌకర్యాలు కూడా లేకపోవడంతో ‘హమ్మయ్య.. నాకు నా కొలీగ్‌ కారైనా ఉంది.. ఈ సౌకర్యం కూడా లేక తిప్పలు పడే వారు ఎందరో!’ అంటూ సంతోషించిందా అమ్మాయి. కానీ ఆ సంతోషం అంతలోనే ఆవిరవుతుందని, తాను సౌకర్యం అనుకున్న ఆ కారే తన పాలిట కామ పాశమవుతుందని ఊహించలేదా యువతి. ఒక తోబుట్టువుగా తాను నమ్మిన వ్యక్తే తన కోరిక తీర్చమంటూ అడిగే సరికి జీర్ణించుకోలేకపోయిందామె. ఇక ఈ ఘోరాన్ని ఆపే ప్రయత్నంలో తీవ్ర గాయాలై ఆస్పత్రి పాలైంది మరో మహిళ. ఇలాంటి అయోమయ పరిస్థితుల్లో తనకు జరిగిన అన్యాయానికి కుంగిపోవాలో, తన వల్ల సాటి మహిళ కోరి కష్టాలు కొని తెచ్చుకుందని బాధపడాలో తెలియని అయోమయంలో ఆ చేదు జ్ఞాపకాన్ని పంచుకోవడానికి ఇలా మన ముందుకొచ్చింది.

అమ్మతనమే అతివల జీవితాన్ని సంపూర్ణం చేస్తుంది. అలాంటి అద్భుతమైన భావనకు ఆదిలోనే అడ్డుకట్ట వేస్తున్నాయి స్త్రీ ప్రత్యుత్పత్తి వ్యవస్థపై ప్రభావం చూపే పలు సమస్యలు. అందులో పీసీఓఎస్‌ కూడా ఒకటి. ‘నాకు పీసీఓఎస్‌ ఉంది.. నేను ఈ జన్మలో అమ్మను కాలేనేమో! ఆ మధురానుభూతిని అనుభవించలేనేమో!’ అంటూ లోలోపలే కుమిలిపోతుంటారు కొందరు మహిళలు. దీనికి తోడు ‘ఈ సమస్య ఉంటే పిల్లలు పుట్టడం కల్లే.. ఇక నువ్వు జీవితాంతం గొడ్రాలుగా మిగిలిపోవాల్సిందే’ అంటూ చుట్టూ ఉన్న వాళ్లు అనే సూటిపోటి మాటలతో ఆ ఉన్న కాస్త ఆశ కూడా ఆవిరైపోతుంది.

చక్కగా చదువుకొంటూ.. ఆడుతూ పాడుతూ హుషారుగా ఉండే అమ్మాయి.. 12 ఏళ్ల వయసులో కిడ్నాప్‌కు గురైంది. తానెక్కడున్నానో తెలియని పరిస్థితుల్లో కొన్నేళ్ల పాటు కాలం గడిపింది. గాలి చొరబడని గదుల్లో, ముక్కుపుటాలదిరిపోయే వాసనల మధ్య కాలం వెళ్లదీసింది. వ్యభిచార గృహంలో ఎందరి చేతుల్లోనో అత్యాచారానికి గురైంది. కన్నవారికి దూరమై పుట్టెడు కష్టాలనుభవించిన ఆ చిన్నారి ఈ రొంపి నుంచి బయటపడి అమ్మానాన్న దగ్గరికి వెళ్లాలని, వారి ప్రేమలో తడిసిముద్దవ్వాలని కోరుకొంది. కొంతకాలానికి ఆ నరక కూపం నుంచి బయటపడింది. కానీ విధి చిత్రమైంది. తల్లిదండ్రులను ఆమెకు దూరం చేసింది. ఆ బాధ నుంచి తేరుకొన్న ఆమె చదువుకొని ప్రస్తుతం ఉపాధ్యాయురాలిగా పనిచేస్తోంది. తన గతం తెలిసిన ఓ అబ్బాయితో జీవితం పంచుకోవాలో వద్దో సతమతమవుతూ, బాధాకరమైన తన జీవిత గాధను ఇలా పంచుకుంటోంది..

'నీకంటూ ఏ తోడూ లేనప్పుడు కూడా నీ తోడుగా నడిచొచ్చే ధైర్యమే స్నేహం'! నిజమే.. ఏ స్వార్థం లేకుండా కేవలం మన మంచిని మాత్రమే కోరుకునే వారే నిజమైన స్నేహితులు. అందుకే సందర్భానికి తగినట్లుగా అమ్మలా, నాన్నలా, తోబుట్టువులా మన వెన్నంటే ఉంటూ మనల్ని సన్మార్గంలో నడిచేలా చేయడానికి ప్రయత్నిస్తుంటారు మన ఫ్రెండ్స్. అంతేకాదు.. జీవితంలో ఉన్నత స్థాయికి చేరుకోవడానికి వారు అందించే ప్రోత్సాహం అంతా ఇంతా కాదు. ఇందుకు నా జీవితమే ఉదాహరణ అంటోంది ఓ అమ్మాయి. 'స్నేహితుల దినోత్సవం' సందర్భంగా తన ప్రాణ స్నేహితురాలి గురించి చెప్పేందుకు ఇలా మన ముందుకు వచ్చింది..

మానవాళి మనుగడకు సవాల్‌ విసురుతోంది కరోనా. కంటికి కనిపించని ఈ వైరస్‌ ధాటికి ప్రపంచ దేశాలన్నీ గడగడలాడుతున్నాయి. ఈక్రమంలో ప్రస్తుతం మందు లేని ఈ మహమ్మారి నుంచి మానవ జాతిని రక్షించేందుకు ప్రపంచవ్యాప్తంగా శాస్ర్తవేత్తలు, వైద్య నిపుణులు విస్తృత పరిశోధనలు కొనసాగిస్తున్నారు. అయితే పూర్తిస్థాయి వ్యాక్సిన్‌ ప్రజలందరికీ అందుబాటులోకి రావడానికి ఎంత సమయం పడుతుందో కచ్చితంగా చెప్పలేం. ఈ పరిస్థితుల్లో కరోనా వైరస్‌తో ఆరోగ్యం విషమించిన వారికి ప్రాణదాతలా పనిచేస్తోంది ప్లాస్మా థెరపీ. అందుకే వివిధ రాష్ర్ట ప్రభుత్వాలు కరోనా నుంచి కోలుకొని ప్లాస్మా దానం చేస్తున్న వారికి పలు ప్రోత్సాహకాలు ప్రకటిస్తున్నాయి. అదేవిధంగా చిరంజీవి, నాగార్జున, అమల, సాయిధరమ్‌ తేజ్‌, వెంకటేష్‌ తదితర సెలబ్రిటీలు కూడా సోషల్‌ మీడియా వేదికగా ప్లాస్మా దానంపై అవగాహన కల్పిస్తున్నారు.

ప్రస్తుత పరిస్థితుల్లో కరోనా పేరు వినగానే శరీరమంతా ముచ్చెమటలు పడుతున్నాయి. ఇందుకు ప్రధాన కారణం.. ఎలాంటి లక్షణాలు లేకుండా ఈ మహమ్మారి చాప కింద నీరులా విస్తరిస్తుండడమే! అయితే ఈ వైరస్‌ గురించి ఎంత అవగాహన ఉన్నప్పటికీ మనదాకా వస్తే గానీ ఆ భయం, ఆందోళన తెలియదంటారు. కానీ అలాంటి భయం అక్కర్లేదని, గుండె ధైర్యమే ఈ మహమ్మారికి అసలు సిసలైన ఔషధమని ఇప్పటికే ఈ వైరస్‌ బారిన పడి కోలుకున్న చాలామంది సెలబ్రిటీలు, సామాన్యులు తమ కరోనా అనుభవాలను పంచుకున్నారు. ఇలా తాను కూడా ఆత్మస్థైర్యంతో, సానుకూల దృక్పథంతోనే ఈ మహమ్మారి నుంచి బయటపడ్డానంటూ చెబుతున్నారు చెన్నైకి చెందిన భరతనాట్యం కళాకారిణి మాధుర్యా శ్రీకృష్ణన్.